Pemimpin terdesak yang dilihat sebagai ‘bankrap modal politik’ ini membawa pelbagai ‘aksi stunt politik’ untuk menarik perhatian masyarakat bahawa beliau masih lagi kekal relevan, walaupun sebenarnya tidak. Sebagai contohnya, dalam Pilihanraya Kecil Ijok April 2007, jelas menunjukan gerakan beliau tertumpu untuk ‘melanyak’ Timbalan Perdana Menteri Dato’ Seri Mohd. Najib Tun Razak masa itu berbanding dengan pembelaan dan penyelesaian masalah setempat ternyata ditolak pengundi, walaupun PKR cuba menengahkan seorang calon mantan tokoh korporat Khalid Ibrahim yang terkenal berbanding dengan BN, seorang guru.
Kemudian politik pergolakan politik dalaman PKR sendiri. ‘Wayang’ Anwar Ibrahim dalam perhimpunan tahunan parti yang ujud semata mata berlandaskan perjuangan membebaskan beliau dari hukuman penjara itu menunjukan jelas bahawa beliau sebenarnya seorang pemimpin yang mementingkan diri sendiri semata mata dan berterusan ‘bersandiwara’, termasuk sanggup mempertahankan kewajaran Anwarista ‘Ayam Tambatan’ beliau sendiri berkhidmat dalam parti politik lain. Kesan ’sandiwara’ berpanjangan ini memperlihatkan reaksi negatif Timbalan Presiden parti itu Abdul Rahman Osman dan orang kuat Anwar sendiri, S. Nallakarupan sendiri meninggalkan perjuangan sempit PKR parti tanpa arah itu.
Sebagaimana sifat lumrah ‘wayang’; ianya nukilan imanginatif manusia (walaupun kadalang-kala, “berdadarkan kisah benar” ["based on a true story"] – tetapi masih kagi di’adun;’ untuk memenuhi citarasa ‘persembahan dan matlamat’), sensasinya terbatas sementara sahaja dan dalam sekejap masa, orang sudah lupa. Oleh demikian, Anwar memerlukan ‘wayang-sandiwara’ baru untuk terus kekal ‘relevan’, dalam skop kacamata dan perhatian rakyat.
Pada 17 September 2007, beliau mendedahkan sebahagian klip video mengenai peguam V K Lingam kunun kunun bercakap telefon dengan seorang ahli Kehakiman ‘penting’ dan ini disandarkan sebagai modal bahawa Badan Kehakiman sebenarnya ‘korupt’ dan ‘dirancang’. Ini dilihat sebagai usaha strategik beliau untuk ‘membebaskan tengkuk’ dari belengu penghakiman yang ekshaustif.
Ini berjaya menimbulkan reaksi panas pengamal guaman sehinggakan Majlis Peguam berjaya ‘diperkudakan’ untuk menganjurkan satu demonstrasi jalanan tanpa permit Polis di Putrajaya dalam tempoh genap seminggu selepas pendedahan tersebut, walaupun Timbalan Perdana Menteri telah mengumumkan satu Panel Siasatan Khas telah diujudkan untuk menyiasat klip video itu. Ini diperkudakan seterusnya dan emosi rakyat, termasuk golongan professional dimainkan, sehingga satu Suruhanjaya Siasatan DiRaja ditubuhkan untuk menyiasat dakwaan ini, yang berkemungkinan berakhir sebagai satu proses ‘akademik’ semata mata.
Walaupun di’kabur’kan segala segala konsep dan idealism “perjuangan menegakan keadilan”, ianya jelas muslihat Anwar percubaan memperkudakan secara maksimum segala ruang dan peluang perundangan dan pentadbiran untuk “membalas dendam” (getting even) dengan mantan Perdana Menteri dan Negarawan Ulung, Tun Dr. Mahathir Mohamad.
Untuk berterusan kekal relevan, Anwar Ibrahim kemudian menjadi ‘dalang’ kepada beberapa siri perhimpunan dan demonstrasi jalanan tanpa permit Polis, yang terbukti bertukar menjadi ganas. Ini merupakan modus operandi Anwar biasa, membangkitkan emosi orang ramai, menarik perhatian media dan NGO antarabangsa dan menguji secara sistematik kesabaran dan professionalism pihak berkuasa, terutama Polis, semenjak lebih 35 tahun ini. Ini termasuk “Perhimpunan Baju Kuning” 10 November 2007 dan “Demonstrasi HINDRAF” pada 24-25 November 2007. Peranan strategik Anwar di’belakang tabir’ ini menerima kecaman kuat dari mantan peguambela beliau sendiri, yang pernah di’perdaya dan perkuda’ untuk ‘menghulur tengkuk, kalah dan dimalukan’ dalam kancah politik sempit mantan Timbalan Perdana Menteri itu.
Tidak cukup itu, Anwar kemudian sanggup memburukan nama baik Negara semasa di luar negara, sehingga hampir mengeheret kepada satu konflik diplomatik antarabangsa antara Malaysia dan India. Ini bukan sahaja menerima kecaman pemimpin pemimpin politik perdana, malah dengan mantan peguambela beliau sendiri.
Agenda politik Anwar didalangi dan disokong luar amat jelas. Persahabatan akrab beliau dengan tokoh tokoh politik Yahudi Amerika Syarikat dan sokongan padu mereka kepadanya begitu terbuka. Dalam Pilihanraya Ijok dan Machap, kehadiran wakil wakil “pejabat perhubungan politik” Kedutaan Besar Amerika Syarikat dalam medan kempen juga secara bersahaja dan terbuka.
Mantan Presiden Gerakan Dr. Lim memang mempunyai asas apabila mengeluarkan kenayataan bahawa rakyat perlu waspada kepada segala ‘wayang-sandiwara’ Anwar Ibrahim, yang sebenarnya mempunyai muslihat politik yang serious, termasuk berkait dengan agenda politik luar.
Paling menarik ialah, selepas pusingan ini, apa dan bagaimana pergerakan ‘wayang-sandiwara’ terdesak Anwar seterusnya untuk menarik perhatian rakyat. Persoalan sekarang, berapa lama lagi sehingga orang ramai akan sedar dan bangkit dari segala muslihat dan ‘wayang-sandiwara’ Anwar Ibrahim, sebagaimana mereka yang pernah diperdaya terdahulu, seperti Dr. Chandra Muzaffar, Dr. Jomo K Sundram, Marina Yusuf, Nell Onn, Ruslan Kassim, Lokman Noor Adam, Hanafiah Man, S. Nallakarupan, Zainur Zakaria dan Abdul Rahman Osman?
No comments:
Post a Comment