Buruh Asing Boleh Wujudkan Konflik Budaya

Membawa masuk 1.5juta buruh daripada Bangladesh memerlukan 3,750 penerbangan menggunakan Boeing 777, selain kos melebih setengah bilion ringgit.

Menurut kerajaan, atas sebab tenga buruh tempatan tidak mahu berkerja pada pekerjaan yang bersifat 3D- Dangerous, Dirty dan Difficult, maka kerajaan tiada pilihan melainkan meluluskan permintaan sektor yang memerlukan tenaga kerja asing.

Sudah menjadi pengetahuan umum, bahawa sektor perkhidmatan seperti di Lapangan Terbang Kuala Lumpur atau Kuala Lumpur Commercial Centre (KLCC) , mereka yang menjaga troli, tandas dan pembersihan adalah daripada tenaga buruh asing, sedangkan, sifat kerja demikian tidak termasuk dalam Dangerous dan Difficult ataupun Dirty. Sebenarnya, kalau diperhalusi, kerja di bengkel kereta, lebih memenuhi kategori 3D, namun ramai juga rakyat tempatan berkeja di sektor itu.

Kini ramai yang bercakap berkaitan dengan kemasukan buruh asing, puncanya hanya kerana cara demikian merupakan entiti bisnes baru. Menurut ceritanya, apabila sesebuah syarikat mendapat kelulusan membawa masuk buruh asing, ianya seperti AP (Approval permit) bagi mengimport kenderaan. Di atas kertas, setiap seseorang kelulusan membawa masuk buruh asing membawa nilai RM500. Bayangkan jika sesebuah syarikat dibenarkan membawa masuk 1000 orang. Instance Money sebanyak RM500ribu dengan mudah bertukar tangan.

Kerajaan seharusnya mengambil iktibar semasa zaman sebelum merdeka, apabila penjajah membawa masuk buruh asing ke negara ini, dengan alasan yang sama. Demikian juga berlaku di sektor peladangan di Sabah, sewaktu rancaknya penamaman kelapa sawit dan pembalakan. Apa yang berlaku? tepuk dada tanya selera.

Melihat kepada isu membawa masuk buruh Bangladesh, sesuai dengan keputusan kerajaan menerusi mekanisme Kerajaan Kepada Kerajaan Plus (G-To-G Plus) mengundang rasa tidak senang banyak pihak, meskipun langkah itu bertujuan memenuhi permintaan industri dan majikan.

Bermacam-macam pendapat dinyatakan melalui media arus perdana dan laman sosial terutamanya ‘kebimbangan’ akan implikasi dan risiko berikutan pertambahan jumlah pekerja asing yang begitu ramai.

Pertubuhan bukan kerajaan dan kesatuan sekerja memberikan pelbagai reaksi, dan tidak kurang juga yang mempersoalkan rasional kemasukan pekerja Bangladesh menerusi mekanisme G-To-G Plus itu.

Laporan berita pada 9 Februari memetik Setiausaha Kabinet Bangladesh Mohammad Shafiul Alam berkata ,kerajaan Bangladesh meluluskan draf penjanjian persefahaman (MoU) G-To-G Plus berhubung penghantaran 1.5 juta rakyatnya untuk bekerja di Malaysia.

Pada 11 Februari, Kementerian Dalam Negeri (KDN) mengeluarkan kenyataan yang menjelaskan angka 1.5 juta pekerja Bangladesh yang mendapat liputan meluas pihak media sebenarnya merupakan jumlah warga Bangladesh yang berdaftar dengan kerajaan negara itu untuk tujuan pekerjaan.

KDN menegaskan tiada angka mutlak bagi kemasukan pekerja Bangladesh ke negara ini kerana ia bergantung kepada keperluan sebenar majikan dalam 5 sektor iaitu pembinaan, perkilangan, perladangan, pertanian dan perkhidmatan semasa permohonan dibuat.

Pengambilan tidak akan dibuat secara serentak, sebaliknya dilaksanakan dalam tempoh 3 hingga 5 tahun. Malah pada hari ini, Dato Mustapa Mohammad Menteri MITI menyatakan, bahawa jumlah buruh asing yang bakal di bawah masuk bergantung kepada permintaan indiustri. Melalui kenyataan itu, jumlah buruh asing yang bakal di bawa boleh kurang daripada 1.5juta boleh juga lebih.

Apa juga keadaannya, pelbagai kemungkinan implikasi daripada kemasukan pekerja asing tetap menjadi persoalan dan menimbulkan kebimbangan banyak pihak terutamanya berhubung kesan sosial terhadap rakyat negara ini.

Pandangan Ketua Jabatan Pengurusan Sumber dan Pengajian Pengguna Fakulti Ekologi Manusia Universiti Putra Malaysia (UPM) Prof Madya Dr Mohamad Fazli Sabri perlu diambilkira, yakni kerajaan harus memperhalusi keputusan itu bagi melihat kesan jangka panjang yang boleh mendatangkan risiko kepada warga tempatan. Pendapat beliau seiring dengan kenyataan Menteri Besar Johor- Datuk Kaled Nordin, yaitu, Kerajaan perlu mengwujudkan proses saringan yang ketat terhadap setiap warga asing yang ingin bekerja di Malaysia bagi memastikan mereka benar-benar berkelayakan.

Sememangnya kerajaan akan melakukan proses saringan tetapi diharapkan proses itu dijalankan dengan lebih teliti dan terperinci kerana kita tidak mahu mereka (pekerja asing) yang datang ke sini nanti mempunyai masalah-masalah yang boleh menjejaskan aspek keselamatan dan kesihatan rakyat tempatan.

Jangan nanti berlaku, bahawa kedatangan buruh asing hanya dilihat pada kuantiti, bukan kepada kualti. Apa yang penting adalah kredibiliti dan keupayaan mereka untuk bekerja dengan produktif serta efisien kerana terbukti banyak masalah sosial berpunca daripada warga asing berlaku. Selain itu, kerajaan perlu mengambil kira impak terhadap fiskal negara, kerana kebanjiran buruh asing itu, sudah tentunya berakibat banyaknya wang negara mengalir keluar. 

Selain impak ekonomi atau kewangan, Kerajaan juga perlu melihat impak sosio-budaya, kerana kebanjiran pekerja asing akan memberi kesan sosial kepada kehidupan rakyat tempatan.

Buruh asing atau tenaga asing, bukan dilihat daripada taraf pendidikan, akan tetapi corak kehidupan mereka yang berbeza, dan sudah tentunya boleh mengganggu corak kehidupan tempatan dan masyarakat tempatan berhadapan risiko interaksi sosial yang boleh memudaratkan pemikiran generasi akan datang.

Apa yang akan menggusarkan apabila rakyat tempatan terpaksa menerima dan mempelajari budaya yang dibawa pekerja asing, sekali gus mempengaruhi sistem sosial dan budaya rakyat tempatan. Ambil pengalaman rakyat Sabah berdepan dengan rakyat asing, khususnya di kawasan bandar, sehingga ramai yang terikut-ikut budaya asing, khususnya berkaitan dengan gejala sosial seperti pelacuran, penyalahgunaan dadah serta budaya samseng.

Secara jangka panjang, kehadiran ramai pekerja asing, sebenarnya memberi gambaran bahawa negara menerima budaya mereka, walaupun di mata kerajaan, bahawa kehadiran mereka adalah membantu pembangunan negara, namun di lain pihak mereka membawa tabiat buruk mereka seperti soal-soal kebersihan. Cuba saksikan, apa yang berlaku di sekitar kompleks beli belah seperti KLCC setiap cuti panjang. Sampah di buang di merata tempat, meludah di tempat awam dan sebagainya. Keadaan ini belum lagi termasuk, jika berlaku kahwin campur, sehingga mengwujudkan konflik budaya.

Negara telah berdepan dengan tindakan penjajah membawa warga asing ke negara ini sebelum merdeka, sehingga rakyat tempatan terpaksa menerima budaya baru, dan terpaksa menyesuaikan diri, jika tidak mahu dipanggil sebagai racis.

Kepada Kerajaan, perlu melihat kembali sejarah, bagaimana impaknya pengambilan buruh asing kepada negara. Jangan hanya penyelesaian jangka pendek, maka membawa impak yang berpanjangan. Janganlah satu hari nanti sudah terantuk baru terngada, seperti mana yang didepani Kerajaan Sabah. Fikir-Fikirkan Lah.